Biliyorsun, insan öldüğünde uzunca bir süre için ölür ve büyük bir olasılıkla da ölen geri gelmez. Öldükten sonra geri gelebilme ihtimali (p) ve temelli öteki tarafta kalma ihtimali (q) arasındaki adaletsiz olasılık farkının ne kadar da büyük olduğunu, istatistik sınavından doksan beş alan birine anlatma teşebbüsüne girecek kadar geri zekalı ve de terbiyesiz olduğum söylenemez. Ama şunu bilmeni isterim ki ben her gün, demin bahsettiğim o minnacık p ihtimalini yaşıyorum. Nasıl mı? Her okula gelişimde, senin bitmek tükenmek bilmeyen enerjinle hayat buluyor, okuldan her ayrılışımda fişi çekilmiş hasta gibi ex olup eve yollanıyorum. Ölmek, dirilmek, ölmek, dirilmek... hayatım bu sirkülasyondan ibaret.
Eve vardığımda ne mi yapıyorum?
Sanki boynuma enjektörle tımarhane sıvısı boşaltmışlar gibi yalpalayarak mutfağa girer, çaydanlığın içinde makarna yaparım. Makarnayı yemek için elbette ki çatal yerine ceviz kıracağını tercih ederim. Daha sonra yatağa girer, cep telefonların extra menüsüne neden çakmak koymadıklarına saatlerce hayret edip, "tüm alışverişler takasla gerçekleştirilmeli!" gibi garip iddialarda bulunurum. Kızların vampir Edward'a duyduğu sempatiyi gereksiz bulup yadırgatıktan sonra nihayet uyurum.
Bir zombiden başka ne beklenebilir ki?
Eğer bir gün okulda, gözleri ölüm uykusunun verdiği mahmurlukla kanlanmış birini görürsen, çaktırmadan yanına yaklaş ve tokadı suratına patlat! Dünyanın en güzel varlığına mektupla sapıklık yapan o kendini bilmez herife haddini bildir.
Belki duymuşsundur. Tessenjit-su adlı japon dövüş tekniği sadece yelpaze kullanarak adam öldürmeye dayalıymış. Zarafetin aksesuarı, cinayetin aracı olabiliyor.
Kurban olduğum Allah nasıl bir varlık yarattı ki bu varlık; hem cıvıltısından taviz vermeksizin bir ölüm makinesine, can alan bir azap meleğine... hem de bir gülümseyişiyle hayat veren bengisuya dönüşebiliyor...
K. Andoni
Yer: N/A
Tarih:N/A
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder